Εμπράγματο Δίκαιο 

Εμπράγματο δίκαιο είναι ο κλάδος του Αστικού Δικαίου, ο οποίος ρυθμίζει τα απόλυτα δικαιώματα επί πραγμάτων. Ρυθμίζει, δηλαδή τις έννομες σχέσεις των προσώπων προς τα πράγματα. Το εμπράγματο δίκαιο ρυθμίζεται στις διατάξεις 947-1345 του Αστικού Κώδικα. Σύμφωνα με το άρθρο 947 ΑΚ πράγματα, κατά την έννοια του νόμου, είναι μόνο ενσώματα αντικείμενα. Πράγματα λογίζονται και οι φυσικές δυνάμεις ή ενέργειες, ιδίως το ηλεκτρικό ρεύμα και η θερμότητα, εφόσον υπόκεινται σε εξουσίαση, όταν περιορίζονται σε ορισμένο χώρο.

Στα εμπράγματα δικαιώματα ανήκει η κυριότητα, η συγκυριότητα, η νομή, η επικαρπία, οι προσωπικές δουλείες (πραγματικές και προσωπικές), η μεταγραφή, το ενέχυρο και η υποθήκη. Με το εμπράγματο δίκαιο ρυθμίζεται το περιεχόμενο, η σύσταση, η προστασία, η κτήση, η απώλεια και η μεταβίβαση των ανωτέρω δικαιωμάτων. Σε αντίθεση με το ενοχικό δίκαιο, το εμπράγματο δίκαιο διέπεται από κανόνες αναγκαστικού δικαίου, δηλαδή, τα δικαιώματα και το περιεχόμενο των εμπράγματων δικαιωμάτων ορίζονται από το νόμο και δεν δύναται να τροποποιηθεί από τα άτομα.

Το εμπράγματο δίκαιο εκκινεί από το θεσμό της ιδιοκτησίας ρυθμίζοντας ποια οικονομικά αγαθά δύναται να ανήκουν σε πρόσωπα και ποιες εξουσίες μπορεί να υπάρχουν επί των αγαθών αυτών. Έτσι, ως περιεχόμενο του εμπράγματου δικαίου θα μπορούσε να οριστεί η εξουσίαση των οικονομικών αγαθών. Οι διατάξεις του εμπράγματου δικαίου φέρουν μια θετική όψη, η οποία είναι η εξουσίαση και η εκμετάλλευση των πραγμάτων από το άτομο και μια αρνητική, η οποία είναι η δυνατότητα του δικαιούχου να αποκλείσει κάθε ενέργεια τρίτου προσώπου επί του πράγματος, επάνω στο οποίο έχει εμπράγματο δικαίωμα.