Κληρονομικό Δίκαιο 

Κληρονομικό δίκαιο είναι το σύνολο των κανόνων δικαίου που ρυθμίζουν την περιουσία του ατόμου μετά το θάνατό του. Το κληρονομικό δίκαιο αποτελεί τμήμα του αστικού δικαίου και οι διατάξεις του περιέχονται στο τελευταίο μέρος του Αστικού Δικαίου στα άρθρα 1710 -2035. Μετά το θάνατο του ατόμου, οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα μεταβιβάζονται στους κληρονόμους. Η κληρονομική διαδοχή επέρχεται είτε με τη διαθήκη, δηλαδή με τη διάταξη τελευταίας βούλησης του προσώπου με την οποία ρυθμίζει την κληρονομική διαδοχή είτε απευθείας από το νόμο κατά την εξ αδιαθέτου ή η αναγκαστική κληρονομική διαδοχή.

Το κληρονομικό δίκαιο προβλέπει τρεις τύπους διαθήκης:
α) Την ιδιόγραφη διαθήκη, δηλαδή με τη διαθήκη που γράφεται και υπογράφεται από το διαθέτη,
β) την δημόσια διαθήκη, δηλαδή τη διαθήκη που συντάσσεται ενώπιον συμβολαιογραφικής αρχής με παρουσία τριών μαρτύρων και αποτελεί συμβολαιογραφικό έγγραφο.
γ) τη μυστική διαθήκη, δηλαδή, την ιδιόγραφη διαθήκη που παραδίδει ο διαθέτης στο συμβολαιογράφο, ενώ ο τελευταίος συντάσσει σχετική πράξη.
Εφόσον δεν υπάρχει διαθήκη, ή η υπάρχουσα διαθήκη ματαιωθεί εξ ολοκλήρου ή μερικά, τότε λαμβάνει χώρα η εξ αδιαθέτου ή η αναγκαστική κληρονομική διαδοχή.

Νόμιμη μοίρα είναι το κληρονομικό μερίδιο που προβλέπει το δίκαιο για τα στενά συγγενικά πρόσωπα του διαθέτη με σκοπό την προστασία της οικογένειας. Ως στενά συγγενικά πρόσωπα ορίζονται οι κατιόντες του κληρονομούμενου, οι γονείς και ο σύζυγος που επιζεί. Σύμφωνα με το άρθρο 1825 § 2 του ΑΚ νόμιμη μοίρα είναι το μισό της εξ αδιαθέτου μερίδας (ΑΚ 1825 παρ. 2), δηλαδή το μισό αυτού που κάθε κληρονόμος θα εδικαιούτο εάν καλούνταν με εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή. Ο υπολογισμός της νόμιμης μοίρας, σύμφωνα με το άρθρο 1831 ΑΚ «γίνεται με βάση την κατάσταση και την αξία της κληρονομίας κατά το χρόνο του θανάτου του κληρονομουμένου, αφού αφαιρεθούν τα χρέη και οι δαπάνες της κηδείας του και της απογραφής της κληρονομίας. Στην κληρονομία προσθέτονται, με την αξία που είχαν κατά το χρόνο της παροχής, ο,τιδήποτε ο κληρονομούμενος παραχώρησε, όσο ζούσε, χωρίς αντάλλαγμα σε μεριδούχο είτε με δωρεά είτε με άλλο τρόπο και επίσης οποιαδήποτε δωρεά που ο κληρονομούμενος έκανε στα τελευταία δέκα χρόνια πριν από το θάνατό του, εκτός αν την επέβαλαν λόγοι ευπρέπειας ή ιδιαίτερο ηθικό καθήκον». Ο περιορισμός του κληρονόμου σε ποσοστό μικρότερο της νόμιμης μοίρας προϋποθέτει την αποκλήρωση αυτού εφόσον συντρέχουν οι εκ του νόμου προϋποθέσεις σύμφωνα με τις διατάξεις 1839-1842 ΑΚ.